Escober - Ongenade (2008)

En 'krak!'zegt het neusbotje

(Door Peter Kuijt)

Het is op pagina 59 van Ongenade, de nieuwste thriller van het schrijversechtpaar Escober, dat er een neusbeentje gebroken wordt. Een bladzijde verder wordt er een voortand op onreglementaire wijze verwijderd. Slachtoffer is de baas van een hoveniersbedrijf annex steenhouwerij in München, die de naam van een cliënt niet wil prijsgeven.

Dader is Sil Maier, held dan wel antiheld uit de eerdere actiethrillers Onrust en Onder Druk, die toen onder de naam van Esther Verhoef werden gepubliceerd. Destijds dacht haar man Berry Verhoef al volop mee over verhaallijnen en plots. Om ook zijn rol te belichten is voor de actiethrillers voor de naam Escober gekozen. Die naam prijkte in 2006 voor het eerst op hun 'standalone' thriller Chaos. Haar eigen naam reserveert Esther Verhoef voor de wat softere en beter verkopende spannende romans.

Ongenade is het laatste deel van de trilogie over Sil Maier en is in een startoplage van 25.000 exemplaren op de markt gebracht. Een bescheiden aantal voor succesuitgeverij Anthos, die ook aan auteurs als René Appel, Saskia Noort en Simone van der Vlugt onderdak biedt. Maar Ongenade is – evenals de rest van de trilogie - ook als e-book verkrijgbaar, dat dan weer wel.

Escober heeft in diverse interviews laten weten dat je niet de twee eerdere actiethrillers gelezen hoeft te hebben om Ongenade volledig te kunnen doorgronden. Maar aan die uitspraak mag getwijfeld worden. Er wordt hier en daar wel verwezen naar Sil Maiers vroegere handel en wandel, maar erg duidelijk wordt het allemaal niet. En voor lezers die de eerdere thrillers al wel achter de kiezen hebben, is het ook nog stevig in de herinnering graven, want Onrust en Onder Druk dateren respectievelijk uit 2003 en 2004.

Sil Maier zelf heeft ook moeite om grip op de zaken te krijgen. Hij wil erachter komen wat hem voortstuwt, wat de reden is voor zijn destructieve levensstijl, waarom hij zijn succesvolle softwarebedrijf verkocht en vervolgens met flink veel geweld criminelen over de kling ging jagen. Zijn speurtocht brengt hem naar zijn geboortestad München, waar hij tot zijn achtste woonde, voordat zijn oma hem meenam naar Nederland. Via de steenhouwer met het gebroken neusbotje komt hij uiteindelijk terecht in Frankrijk bij een verzorgingshuis voor oud-soldaten van het Vreemdelingenlegioen.

Ondertussen wordt Maiers kersverse ex, fotografe Susan Staal, door een Russische crimineel ontvoerd en in een bordeel bij Eindhoven geplaatst. De gangster heeft nog een rekening met Maier met te vereffenen en hoopt op deze wijze te bewerkstelligen dat er snel ‘betaald’ wordt. Dat gebeurt ook, maar onderweg vallen er behoorlijk wat slachtoffers. Er worden scheenbenen gebroken, er wordt door hoofden geschoten, er wordt een keel doorgesneden en er is nog veel meer fysiek ongerief.

Escober schrijft voor het Nederlandse taalgebied volstrekt unieke thrillers. Ongenade is – evenals Onrust en Onder Druk – snel, snoeihard en schrijnend. Je kunt je helemaal voorstellen dat Verhoef tijdens het schrijven heavy metal draaide. Weinig humor, maar des te meer actie, waarbij niet op een gemeenplaats meer of minder wordt gekeken. Maar de verhaallijn is niet dermate bijzonder, dat de lezer voor grote verrassingen komt te staan. Bovendien valt ook in dit laatste deel niet volledig te doorgronden wat die dekselse Maier toch drijft. Het is dan ook wellicht maar beter dat we niet meer van hem zullen horen.

Escober – Ongenade. Uitgeverij Anthos, 359 pag.