Sietse van der Hoek - De man van Trinidad (2008)

Zo meeslepend als gesmolten asfalt

(Door Peter Kuijt)

De cover oogt veelbelovend. Een zwartwitfoto van een donkere man, die boos in de camera blikt. Gefronste wenkbrauwen, vuurspuwende ogen. Alsof-ie het leed van de hele wereld te torsen heeft. In rode letters de titel De man van Trinidad, in het klein en in het wit de aanduiding 'thriller'. Het omslag ziet er onheilspellend genoeg uit om daarachter een werkelijk spannende roman te vermoeden. Maar ditmaal is de verpakking van deze thriller van oud-journalist Sietse van der Hoek veel fraaier dan de inhoud.

Van der Hoek (1943) werkte lang bij de Volkskrant. Hij schreef er onder meer televisierecensies, maar deed ook verslag van de Molukse acties en de Bijlmerramp. Op zijn cv staan ook de roman Elfstedentocht en de biografie Meneer Aart.

De man van Trinidad is Van der Hoeks eerste misdaadroman en is gebaseerd op de 'Teerton'-affaire, die begin jaren 90 speelde. Een man op het eiland Trinidad, 'Nick Lamming', bedenkt een plan om een zogenaamde 'vaste lijn' op te zetten voor coketransporten tussen de Cariben en Rotterdam. Hij weet de cocaïnekartels in Colombia voor zijn plan te interesseren, verstopt het geestverruimende spul in het asfalt dat op Trinidad geproduceerd wordt, organiseert de verscheping van de 600 kilo coke naar Nederland en de uiteindelijke aflevering. Het is aan de Nederlandse officier van justitie 'Peter Reining' om dit netwerk op te rollen.

Het zijn niet alleen de vraaggesprekken met Lamming en Reining en de krantendossiers over de 'Teerton'-zaak waarop Van der Hoek zich baseerde en die hem aan het schrijven zetten. Ook putte hij uit het boek La Bella Bettien van criminoloog Frank Bovenkerk. Bettien Martens speelt een grote rol in De man van Trinidad. Deze in Haarlem geboren crimineel werd een belangrijke drugsschakel tussen Colombia en Europa. In 1992 werd zij in Rome gearresteerd, waarna ze strafvermindering kreeg door haar criminele vrienden te verraden. De 'pentito' kwam vrij en verdween met een nieuwe identiteit en een ander uiterlijk. Sindsdien is haar verblijfplaats onbekend.

Al lezende in De man van Trinidad vraag je je voortdurend af wat er van Martens uiteindelijk geworden is, al geeft Van der Hoek daar aan het eind iets van weg. Maar dat is ook het enige wat je je afvraagt. Voor de rest is het nauwgezet bijhouden geblazen van wat alle spelers in het boek uitvreten en waar ze zich bevinden. In De man van Trinidad buitelen de karakters over elkaar heen, die echter geen van allen met enige schwung zijn neergezet. Het is geen doen ze uit elkaar te houden. Oud-journalist Van der Hoek put zich verder uit in het vermelden van feiten en feitjes, namen van straten en etablissementen, kennelijk in een poging de werkelijkheid van begin jaren 90 geen geweld aan te doen. Hij slaagt er echter geen moment in om dat met enige flair te doen. Een thriller hoort spannend te zijn, de lezer het verhaal in te sleuren. De man van Trinidad is echter zo meeslepend als gesmolten asfalt.

Sietse van der Hoek - De man van Trinidad. Uitgeverij De Arbeiderspers, 272 pag.