Elvin Post - Geboren verliezers (2008)

Donker, harder, beter

(Door Peter Kuijt)

Thee getrokken van de bast van de yohimbeboom verbetert de seksuele prestaties aanzienlijk, zo wordt beweerd. Het zorgt voor een hogere libido en het versterkt en verlengt de erectie. Sean Withers, een beruchte dopedealer in de al even beruchte wijk Washington Heights in New York, kan niet zonder. Zíjn drugs hangen dagelijks in een zakje in een theepot.

Withers is een van de hoofdrolspelers in Geboren verliezers, de derde thriller van Elvin Post (1973). Zijn leven is niet het enige dat door – de handel in – drugs wordt bepaald. Neem de broers Russell en Romeo Easley. Russell is in dienst van Sean als loopjongen en uitkijkpost. De 15-jarige Romeo heeft ook voor Sean geklust, maar was toch te soft voor dit type werk. Romeo, die graag leest, verkoopt nu tweedehands tijdschriften op 6th Avenue. Zijn baas is Vernon Baxter, een voormalig crackjunk. De broers Romeo en Russell moeten voor hun eigen kostje zorgen, aangezien hun moeder Pearl zich meer focust op de whisky.

En dan is er nog Vivian Franco, de vriendin van Sean, die hij heeft opgepikt uit een nachtclub. Zij houdt zich onledig met het verzorgen van haar hondje, een Jack Russell dat een blauw jasje draagt en luistert naar de naam Zebra. Vivian is ook een regelmatige bezoekster van bijeenkomsten waarin dromen worden geduid.

Ziedaar de weinig optimistische levensloop van de karakters in de nieuwste thriller van Post. Het zijn zonder uitzondering geboren verliezers, die in de iconen van de entertainmentindustrie hun helden zien: Bruce Willis, Madonna, Jack Nicholson, Oprah Winfrey, ja zelfs de afzichtelijke betweter Dr. Phil. De cover van het boek is een verwijzing naar de filmwereld: daarop toont een vrouw eenzelfde soort masker als in Eyes Wide Shut werd gedragen.

Het leven van de geboren verliezers gaat z’n 'normale' gang, totdat een andere drugsdealer zich in het territorium van Sean Withers waagt. Dat levert risicovolle ogenblikken op voor Withers, maar eveneens voor Russell. En ook achter zijn tijdschriftentafel kan Romeo zich niet langer veilig wanen.

Bloedstollend spannend wordt het niet in Geboren verliezers en het verhaal komt pas laat op stoom. En door al te veel details te verstrekken laat Post weinig aan de verbeelding over. Maar gaandeweg krijgt het verhaal de lezer toch in zijn greep. Dat komt niet alleen door de behoorlijk spitse dialogen, maar vooral door het maatschappijkritische aspect van de thriller. Geboren verliezers is harder, somberder, indringender en daardoor beter dan Posts debuut Groene vrijdag en de opvolger Vals beeld. Wrang én meesterlijk is bijvoorbeeld de terzijde over een moeder die een brief leest waarin haar twee jaar eerder omgekomen zoon wordt opgeroepen voor uitzending naar Irak.

Recensent dezes was destijds niet enthousiast over Groene vrijdag ('houterige stijl') en Vals beeld ('ondraaglijk traag'). De jury van de Gouden Strop dacht daar anders over: het debuut werd bekroond met de prijs, terwijl zijn tweede boek de shortlist haalde. Met Geboren verliezers lijkt Post geen geboren verliezer voor de Gouden Strop. Begin juni zal blijken hoe de jury daarover denkt.

Elvin Post – Geboren verliezers. Uitgeverij Anthos, 289 pag.