Kathy Reichs (interview, 2007)

'Het moet allemaal kloppen'

(Door Monique Brandt)

AMSTERDAM - Ze heeft nog altijd die ene doos met dat kinderskeletje in een kast in haar laboratorium staan. Het zijn de overblijfselen van een kind van een jaar of zes dat met geweld om het leven is gebracht, een lijkje dat nooit is opgeëist door ouders of verzorgers. Die doos staat er al een jaar of tien, en forensisch arts Kathy Reichs hoopt nog altijd dat ze het kind ooit een naam kan geven. Op hetzelfde schap staat een doos met de verminkte schedel van een nog jonger kind, ook al 'vergeten'.

Het zijn de zaken die de wereldberoemde Reichs, even succesvol forensisch antropoloog als thrillerauteur, maar niet loslaten. Reichs is, ondanks een sabbatical die al negen jaar duurt, nog immer aan de universiteit van North Carolina verbonden als bijzonder hoogleraar - 'ik blijf maar zeggen dat ik niet meer terugkom, maar ze willen me niet kwijt' - en is directeur van het forensisch lab in Quebec, Canada. In de tijd die haar rest schrijft ze aan haar succesvolle thrillerserie rond forensisch antropologe Temperance - 'Tempe' voor intimi - Brennan.

Haar verschillende activiteiten lopen nog al eens door elkaar heen. Het kan dus gebeuren dat er, zoals laatst in Charleston, in het zuiden van de Verenigde Staten, tijdens een signeersessie opeens een lijkschouwer voor haar neus staat met een grote kist. 'Ze had de stoffelijke resten van een oude man bij zich. De man was weggelopen uit een verpleegtehuis en gestorven in het bos. Zijn familie geloofde dat niet en eiste een 'second opinion'. Zo kwam de lijkschouwer weer bij mij terecht.'

Reichs' werkelijkheid is vaak zo bizar dat je het zelf niet verzonnen zou krijgen. Niet vreemd dus dat ze sinds een tijdje ook werkzaam is als televisieproducer. De serie Bones, te zien bij RTL 4, is gebaseerd op haar boeken. Zelf was ze ook in een aflevering te zien in een kleine rol. 'De regisseur had me al een paar keer gevraagd om iets te doen, maar ik weigerde steeds. Toen zei hij: 'Ik schrijf gewoon een rol voor je, als je het dan niet wil, casten we wel iemand'. Waarna bleek dat het een aflevering zou zijn die geregisseerd werd door David Duchovny (Mulder uit de serie The X-files, red.) en waarin ook Ryan O'Neal opduikt. Hoe kon ik toen nog nee zeggen?!'

Als producer overlegt Reichs intensief met de negen schrijvers om de wetenschappelijke feiten die in de serie aan bod komen zo realistisch mogelijk te houden. Ook hoofdrolspeelster Emily Deschanel hecht aan regelmatige ontmoetingen met de vrouw die zíj speelt. Zo hoopt Reichs enige greep te houden op Bones. 'Het moet allemaal kloppen.'

Series als CSI, waarin binnen twintig minuten DNA-uitslagen binnenkomen, verafschuwt ze dan ook. 'Invloed op de productie houden, dat was mijn belangrijkste voorwaarde bij de onderhandelingen destijds. Ik was al veel langer in bespreking over de verfilming van mijn boeken, onder meer voor een bioscoopfilm, maar die plannen ketsten af. Ik wilde mijn personage Temperance namelijk niet zonder meer 'uitleveren' aan Hollywood', zegt de auteur, voor promotie van haar laatste boek Tot stof vergaan even over in Amsterdam.

Kippenbloed

Behalve de ultramoderne apparatuur in het lab van de tv-versie, die haar eigen budget miljoenen dollars te boven gaat, kloppen de feiten in Bones. 'Alles wat je ziet, is in principe mogelijk. Ik ben blij met het resultaat, want om eerlijk te zijn was ik enorm sceptisch toen we van start gingen. Aardig is dat de serie zich vooral toespitst op het verschil in aanpak van de misdaadbestrijding door de wetenschappelijk denkende Tempe en politieman Seeley Booth, die afgaat op zijn instinct. Er zit ook veel humor in, gelukkig. Zelfs het feit dat Tempe tien jaar jonger is dan in de boeken, pakt goed uit. In feite gaat de serie over haar leven vóór de boeken.'

(De cast van de televisieserie Bones met van links naar rechts T.J. Thyne, Michaela Conlin, Emily Deschanel, David Boreanaz, Tamara Taylor en Eric Millegan.)

Ook in haar laatste boek duikt Temperance overigens in het verleden, namelijk de tijd dat ze zelf tiener was. Een vriendinnetje uit haar jeugd verdwijnt plotseling en lijkt later weer op te duiken, op de autopsietafel wel te verstaan. Bij het schrijven putte Reichs veelvuldig uit haar eigen herinneringen, zoals ook de zaken die ze beschrijft stammen uit haar eigen praktijk.

Haar schrijversloopbaan startte in de jaren negentig, in een tijd dat ze vooral veel leerboeken schreef. 'Ik had een collega die goedkope romannetjes schreef. Ze waren behoorlijk slecht en dus dacht ik: dat moet ik beter kunnen. Ik besloot dat ik vijftien afwijzingen van uitgeverijen zou accepteren, lukte het dan niet om mijn boek gepubliceerd te krijgen, dan zou ik ermee stoppen.'

Maar bij de eerste uitgever was het raak. Déjà dead werd meteen een internationale bestseller, evenals de negen boeken die volgden. Het elfde boek is, als ze de tijd eens zou krijgen, bijna klaar. 'Ik heb een contract voor veertien boeken. Geen idee of ik daarna doorga, ik leef een beetje bij de dag.'

Elk boek is gebaseerd op thematiek die ze in haar praktijk tegenkomt. Haar boek in wording gaat bijvoorbeeld over volksreligies als wicca, santería en voodoo. 'Elk jaar krijg ik wel een paar keer een schedel of een lijk in mijn praktijk dat duidelijk is gebruikt voor dit soort praktijken. Vind ik sporen van kippenbloed, dan weet ik tegenwoordig genoeg.'

Kathy Reichs - Tot stof vergaan. Uitgeverij De Boekerij, 304 pag.