30 oktober 2007

Jac. Toes & Thomas Hoeps (interview, 2007)

NEDER-DUITSE THRILLER OVER KUNSTWERELD

Een psychopaat die kunstwerken maakt van zijn slachtoffers. Daarover gaat de thriller 'Kunst zonder genade', een coproductie van de Nederlandse misdaadauteur Jac. Toes en zijn Duitse collega Thomas Hoeps. ,,De dader moordt op zeer wrede wijze en is ziek van geest. Ik schrok er zelf van dat we zoiets konden bedenken, zo bizar is het'', zegt Toes.
Hoeps: ,,We hebben kunst en misdaad echt samengebracht, zelfs zover dat kunst misdaad wordt.''

Twee schrijvers uit verschillende taalgebieden die samen een boek schrijven, dat komt niet vaak voor. Het is te danken aan Crossart, een samenwerkingsverband van tien musea voor moderne kunst in de Duits-Nederlandse grensstreek. Hoeps: ,,Crossart benaderde mij met het idee een misdaadroman te schrijven tegen het decor van de musea. Omdat het in beide landen moest spelen, leek het me handig er een Nederlandse auteur bij te zoeken.''

Hoeps kende Toes van een eerdere samenwerking. Ook speelde mee dat Toes ruime ervaring heeft in het thriller-genre - in 1998 won hij de Gouden Strop voor 'Fotofinish'. Voor Hoeps is 'Kunst zonder genade' (in het Duits verschenen als 'Nach allen Regeln der Kunst') zijn eerste Krimi.

Een gesprek met beide auteurs over hun boek verloopt grappig. Jac. Toes (links op de foto) uit Oosterbeek praat Duits op het niveau van Rudi Carell. Thomas Hoeps uit het Duitse Krefeld doet zijn best zo goed mogelijk Nederlands te spreken. ,,Zo doen we dat altijd als we elkaar ontmoeten'', zegt Toes.

Het schrijven van het boek hebben ze wel in de eigen moedertaal gedaan, om en om een hoofdstuk. ,,Maar eerst hebben we veel research gepleegd en alle acht musea bezocht waar het verhaal zich afspeelt'', zegt Toes. In Nederland zijn dat het Museum voor Moderne Kunst in Arnhem, museum Het Valkhof in Nijmegen en museum Van Bommel van Dam in Venlo. In dat laatste museum ontdekten ze ook de atoomschuilkelder die er onder is gevestigd en nu dienst doet als depot. Een aspect dat ook in de thriller een rol speelt.

Toes: ,,Het idee voor de gruwelijke moorden ontstond in het Wilhelm Lehmbuck Museum in Duisburg, waar enkele machineachtige kunstwerken staan van de Zwitserse kunstenaar Jean Tinguely. Zou je daar iemand mee kunnen vermoorden, vroeg ik me af. We zijn zelfs nog een stap verder gegaan: onze moordenaar maakt kunstwerken van zijn slachtoffers.''

Hoeps en Toes bedachten allebei een hoofdpersoon voor het boek. De Duitse restaurateur en kunstkenner Robert Patati is een creatie van Hoeps, Toes bedacht psychologe Micky Spijker, werkzaam bij de Arnhemse politie en deskundig op het gebied van daderprofielen. Hoeps: ,,Het was nog een hele kunst die twee personages in het boek samen te brengen. Jac. en ik hebben ze eerst letterlijk aan elkaar voorgesteld. Het is een mooie combinatie gebleken. Het zou best kunnen dat we met dit duo verdergaan in een tweede boek.''

Hoewel moderne kunst en de musea prominent aanwezig zijn in de thriller, benadrukken de auteurs dat het geenszins een 'reisgids voor de musea' is. ,,Het is ten eerste een spannende krimi. Daarnaast kun je zonder veel moeite iets leren over hedendaagse kunst. We zouden het leuk vinden als mensen naar de musea gaan om te zien over welke kunstwerken we hebben geschreven'', zegt Hoeps. ,,Maar na het lezen van dit boek kun je de machines van Tinguely nooit meer anders zien.''

Jac. Toes en Thomas Hoeps - Kunst zonder genade. Uitgeverij De Geus, 288 pag.

(Bron: De Gelderlander, Maarten Reith)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten