Leo Kool - De verdwijning van Barbara Bruns (1998)

Halfbakken zoektocht naar Barbara

(Door Peter Kuijt)

Elk jaar wordt in juni de Bruna Gouden Strop uitgereikt: de prijs voor de beste Nederlandstalige misdaadroman. Het winnende boek moet in ieder geval voldoen aan de criteria 'misdaad als centraal gegeven' en 'spanning als dominant verhaaleffect'. Uitgaande van deze spelregels is het uiterst twijfelachtig of het debuut van oud-journalist Leo Kool (Het Vrije Volk, Vara, VPRO en NOS) voor de Gouden Strop 1999 op zijn minst genomineerd zal worden. Want zowel 'spanning' als 'misdaad' ontbreekt in De verdwijning van Barbara Bruns.

Kool situeert zijn, volgens de uitgever, 'spannende boek met een verrassend slot' grotendeels in Den Haag en wel in de buurt van het Lange Voorhout. Daar zetelt de Centrale Raad van Advies, een zwaar gesubsidieerd orgaan dat de regering gevraagd en ongevraagd regelmatig met raad en advies terzijde staat.

Martin Spelberg is de secretaris van de club, een ambitieuze veertiger en 'de Bill Clinton' van de Kneuterdijk: op elke zakenreis ziet hij wel kans om het nuttige met het zeer overspelige te verenigen. En ook op kantoor heeft de getrouwde Spelberg een liefje: de beleidsmedewerkster Barbara Bruns, voor wie de secretaris na een inspannende nacht 's ochtends graag een eitje mag bakken.

Maar dan moeten zijn hormonen het afleggen tegen Spelbergs carrièreplanning. De secretaris, die voor zichzelf een hoge post in het verschiet ziet liggen, verbreekt de relatie met zijn Barbara. Prompt verdwijnt de beleidsmedewerkster uit het zicht. Ze komt niet meer op kantoor. Is haar iets 'onreglementairs' overkomen? Is ze op reis gegaan? Niemand weet het. Haar vader zet een uitgebreide speurtocht op touw, geholpen door een radiojournalist en Spelbergs echtgenote Anne, die toch niets anders om handen heeft.

Terwijl Spelberg op de nominatie staat minister te worden, kabbelt de fantasieloos verwoorde zoektocht naar de vrouw voort om uiteindelijk in een zwart gat te verdwijnen. Kool verrast de lezer met een uitermate onbevredigende open einde. Onbevredigend, omdat de auteur zelf op talrijke plekken in het boek verdachten opvoert, binnen en buiten de Raad voor Advies, die iets met de verdwijning van Barbara te maken zouden kunnen hebben. Daar had Kool best mee aan de slag kunnen gaan. Maar niets van dit alles. De lezer die graag meespeurt naar de dader, komt zeer bedrogen uit. Kool heeft dringend een adviesraad nodig die hem vertelt hoe hij spannende boeken dient te schrijven.

Leo Kool - De verdwijning van Barbara Bruns, uitgeverij Aspekt, 165 pag.