Robert Ferrigno - Dodemansdans (1996)

Volop verknipte figuren in sappige thriller

(Door Peter Kuijt)

De mokkamunttruffels die opperrechter Theodore Krammerson aan het bereiden is in zijn overdadig ingerichte Amerikaanse keuken, zal hij zelf nooit meer eten. Want terwijl hij vol overgave staat te roeren in zijn pannetje, wordt de dikke magistraat wreed uit zijn pantoffels geschoten.

Met deze kille scène opent Dodemansdans van de Amerikaanse oud-journalist Robert Ferrigno, die eerder met Dood water en Grijnzende maan bewees grof geweld bepaald niet te schuwen.

De daders van de moord op rechter Teddy zijn twee psychopathische huurmoordenaars, van wie de één een kapperszaak zou willen beginnen, 'het liefst een volledig kuuroord, met reflexologie en lichaamskuren met zeewier'. De ander is vel over been, maar zo sterk als een beer. Er lopen wel meer verknipte figuren rond in Ferrigno's boek. Wat te denken van de nu aan een rolstoel gekluisterde, uit de gevangenis vrijgelaten oud-ballroomdanser, een stevig drinkende, hitsige openbaar aanklaagster of de puissant rijke advocaat die zijn op duistere wijze verkregen gelden wil besteden aan de scholing van arme kinderen?

Ook Ferrigno's held, glossy-journalist Quinn, moeten we met enig mededogen bekijken. Aan de ene kant probeert hij met veel energie de moord op rechter Teddy, zijn stiefvader, op te lossen - daarbij technieken hanterend die op geen enkele School voor de Journalistiek onderwezen worden -, terwijl hij liever met zijn ex-vrouw Rachel en dochtertje Katie weer een fijn gezinsleven zou leiden.

Ferrigno schrijft het allemaal lekker op, met sappige dialogen, rake sfeerschetsen en een goed oog voor het (stedelijk) landschap van zuid-Californië. Het hoe en waarom van de moord op rechter Teddy en diverse andere daaropvolgende afslachtingen blijft een beetje duister, maar de spectaculaire, shoot out-achtige finale vergoedt veel.

Robert Ferrigno - Dodemansdans, uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 287 pag.