Mo Hayder - De behandeling (2002)

Stinkend, onsmakelijk en spannend

(Door Peter Kuijt)

Een seriemoordenaar die levende zebravinkjes achterlaat in de stoffelijke overschotten van zijn slachtoffers, was Het Grote Kwaad in het drie jaar geleden verschenen thrillerdebuut van Mo Hayder, Vogelman. Op plastische wijze beschreef de Britse auteur de misselijkmakende modus operandi van de geschifte dader. Naredromenliteratuur van de bovenste plank.

In een interview vertelde Hayder dat Vogelman werkte als therapie voor haar. Zo kon ze de schokkende ervaringen die ze had opgedaan als hostess in Tokio (een collega werd verkracht, ze zag een arbeider van een steiger vallen) verwerken. De tekstverwerker als psychiater.

Kennelijk was één gruwelijk boek geen therapie genoeg, want recent verscheen Hayders tweede, De behandeling, op zijn minst even afschrikwekkend als het debuut. Rechercheur Jack Caffery, de getroebleerde held uit Vogelman, krijgt hier met een onsmakelijk gevalletje van ritueel kindermisbruik te maken. Een complicatie hierbij is dat Caffery zelf nog steeds wordt achtervolgd door de nooit opgehelderde verdwijning van zijn broer Ewan, waarvoor hij zijn achterbuurman, de pedofiel Penderecki, verantwoordelijk houdt.

Plaats van handeling is een van oorsprong vriendelijke woonwijk in Zuid-Londen. Daar wordt een echtpaar aangetroffen dat op sterven na dood is: vastgebonden, mishandeld en compleet uitgedroogd. In hun huis hangt de stank van urine en erger. Hun achtjarig zoontje is zoek. Het lijk van het kereltje wordt later gevonden in een boom. Kinderen in de omgeving spreken van 'een trol', die leeftijdgenoten zou hebben lastig gevallen. Het is deze trol waarop Caffery verbeten jacht maakt.

Aan fijngevoelige zielen is ook deze 'Hayder' niet besteed, want andermaal laat ze geen gruwelijk detail onbelicht. Het is even slikken als een beschrijving wordt gegeven van een gerechtelijk laboratorium, waar ingewanden uit lichamen worden getild als linnengoed uit een wasdroger. Weinig vrolijk stemt ook hoe de 'trol' te werk gaat met zijn slachtoffertjes. Maar Hayder houdt de zaak tot aan het einde spannend. En eindelijk komen we ook te weten wat er met Caffery's broer is gebeurd, voor wie Hayder nog een mooi open einde heeft verzonnen. Dat vergoedt veel, zelfs de vele tikfouten en onmogelijkheden. Hayder verdient een betere redacteur dan degene die in de ene zin een hond een reu laat zijn en in de volgende een teef.

Mo Hayder - De behandeling. Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 384 pag.