Grant Sutherland - Het loon van verraad (1998)

Bankier gaat de mist in als speurneus

(Door Peter Kuijt)

Het schrijven van een financiële thriller is een vak apart. De Engelse schrijvers Michael Ridpath, een voormalig obligatiemarktexpert, en ex-'killer banker' Linda Davies weten er wel raad mee en hebben er inmiddels een aardig pakketje aandelen mee verdiend.

Maar talrijker zijn de valutahandelaren, beursspeculanten en andere financiële 'wizards' die 'short gaan' en mislukken als misdaadauteur. Zo probeerde Roel Janssen, financieel journalist van NRC Handelsblad, het vorig jaar met De Struisvogel-code. Zijn thriller over de laatste fase van de EMU verzandde jammerlijk in vele pagina's uitleg van een overdonderende saaiheid. Het is op dit terrein net als met 'legal thrillers': niet elke advocaat kan ermee scoren.

De in Sydney geboren Grant Sutherland heeft zich recent gemeld als nieuwste lid van het clubje schrijvende 'movers en shakers'. Na te hebben gewerkt als valutahandelaar in zijn geboortestad, verhuisde hij naar Engeland. Daar, om precies te zijn in de City, speelt ook zijn thriller Het loon van verraad' zich af. Hierin staat Raef Carlton centraal, directeur van de Londense handelsbank Carlton Brothers. Raef beleeft niet de meest plezierige dagen van zijn leven. De relatie van zijn bank met haar belangrijkste cliënt snelt naar een dieptepunt en hetzelfde kan gezegd worden van zijn huwelijk.

Het wordt nog erger als Daniel Stewart, Raefs beste vriend en financieel directeur van Carlton, wordt vermoord. De zeer vasthoudende politie-inspecteur Ryan speurt naar een motief voor de moord op Stewart. Maar ook Raef zelf slaat aan het rechercheren. Want de geruchten dat er iets mis bij Carlton Brothers schieten met de snelheid van het licht door de City en maken de bank uiterst kwetsbaar voor een overname en Raef wil dat koste wat kost voorkomen. Hij stelt zelfs zijn erfenis in de waagschaal om de rampspoed te weren. En in dat laatste slaagt hij maar ten dele.

De vlotte schrijfstijl van Sutherland zet je als onwetende lezer snel heen over hinderlijke financiële 'ditten en datten' als de dollar-yen-koers, treasury-gegevens en inflatiepercentages. Waar nodig verschaft de auteur nuttige uitleg. Er schort echter iets aan de opzet van het boek. Sutherland wekt de indruk dat Raef het voorkomen van een overname belangrijker en het mogelijk verliezen van zijn erfenis erger acht dan het pakken van degene die Stewart het (financiële) aardse bestaan definitief deed verlaten.

Raef noemt het kopen van fikse pakketten Carlton-aandelen 'zenuwslopend', maar als lezer laat het je koud. Van de vangst van de moordenaar en de laatste berichten omtrent Raefs huwelijkse staat wordt bij wijze van spreken tussen de regels melding gemaakt. En dat kan toch niet de bedoeling zijn. Evenmin kan het Sutherlands intentie zijn geweest de personages onvoldoende uit te diepen. Maar in ieder geval kan hij schrijven, dus er is nog hoop. Sutherland verdient zeker nog een kans.

Grant Sutherland - Het loon van verraad, uitgeverij BZZTôH, 287 pag.