Alex van Galen - De opvolger (2007)

Waar blijft de opvolger van 'De opvolger'?

(Door Peter Kuijt)

Alex van Galen (1965) roert al een tijdje flink de trom. De scenarioschrijver van onder meer Rozengeur & Wodka Lime en 't Zonnetje in Huis heeft zijn eerste thriller afgescheiden en dat moest de hele goegemeente weten.

Op de website Crimezone vertelde hij met regelmaat over de conceptie, de draagtijd en de bevalling van zijn eersteling, De opvolger. Hij voegde er recentelijk aan toe dat zijn boek door onbekenden met sterren werd 'ondergewaardeerd' terwijl het nog niet eens was verschenen en prompt haalde hij de landelijke pers. En al eerder stond hij in de krant met het nieuws dat hij een filmscript had verkocht aan 'Hollywood'.

Met De opvolger schaart Van Galen zich in het groeiende legertje auteurs die hun eigen De Da Vinci Code hebben bedacht. Vooraf werd zuchtend het boek in ontvangst genomen. Wat kon Van Galen nog toevoegen aan die overkill van boeken over hetzij de Heilige Graal, dan wel de Ark des Verbonds of het Zwaard van Roeland, het kattenbelletje van Maria Magdalena, het testament van een Tempelier, de lijkwade van De Verlosser, een magische cirkel, steen of een dito ring?

Maar de zucht werd er gelukkig een van verlichting. Ook in De opvolger staat een relikwie met onvermoede krachten centraal. Wat het precies is laten we hier in het midden, maar het gaat om een voorwerp dat in de laatste uren van Christus een rol heeft gespeeld. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog krijgt pater Xavier ter Linden te horen dat het relikwie in handen dreigt te vallen van de nazi's, die daarmee hun onvermijdelijke teloorgang nog even willen uitstellen.

Zestig jaar later wordt de oude pater vermoord. De jonge professor Daniel de Ruyter krijgt een notitieboekje in handen, dat verband houdt met de moord op de geestelijke. Samen met zijn jeugdliefde Eva Huydenkooper probeert hij het geheim wat de pater met zich meedroeg te ontrafelen.

Dat gaat niet zonder slag of stoot, dat moge duidelijk zijn. In het soms letterlijke steekspel zijn rollen weggelegd voor een Raad van machtige heren, een grootindustrieel, een Eurocommissaris en een lepe Interpol-meneer. De speurtocht van Daniel en Eva voert langs wereldsteden als Neurenberg, Antwerpen, Aken en Vaals.

Wat De opvolger zo'n goed boek maakt is de luchtige stijl van Van Galen. Hij legt uit waar dat noodzakelijk is zonder in de rol van een betuttelende docent te vallen. Geraffineerd plaatst hij veelbelovende cliffhangers, die de vaart er flink in houden. Maar het meest in het oog springend zijn de verfrissende humor, de ironie en een dosis gezond cynisme, waarvan het boek is doorspekt. De dialogen zijn om van te smullen, hier verraadt zich de hand van een ervaren scenarist.

Alex van Galen heeft niet alleen zijn eigen pr goed in de hand, ook het schrijven van een knappe thriller is hem toevertrouwd. En nu maar ongeduldig wachten op de opvolger van De opvolger.

Alex van Galen - De opvolger. Uitgeverij Prometheus, 320 pag.