Alan M. Dershowitz - De duivel van de advocaat (1996)

O.J.'s advocaat bakt er niks van

(Door Peter Kuijt)

Als je rijk én schuldig bent, moet je die vent nemen, wordt gezegd over de Amerikaanse topadvocaat Alan M. Dershowitz. En inderdaad, Dershowitz heeft in de loop der jaren tal van prominenten verdedigd die last hadden van hun kerfstok. Met wisselend succes overigens. Zo kon Dershowitz niet voorkomen dat bokser Mike 'Het Beest' Tyson wegens het verkrachten van een 18-jarig schoonheidskoninginnetje enkele jaren moest opknappen. Daar staat weer tegenover dat Dershowitz deel uitmaakte van het juridische 'Dreamteam' van de voormalige footballheld en filmster O.J. Simpson, van wie niet bewezen werd geacht dat hij een dubbele moord op zijn geweten heeft.

Dershowitz beproeft nu ook zijn geluk in het populaire genre van de rechtbankthriller. De duivel van de advocaat heet zijn recent verschenen boek (niet te verwarren met Advocaat van de duivel van - ook - advocaat John Grisham), waarin Dershowitz het dicht bij huis houdt: zijn held, topadvocaat Abe Ringel, neemt de verdediging op zich van Joe Campbell, een succesvolle, door talloze vrouwen aanbeden Newyorkse basketbalspeler, die ervan wordt verdacht een jonge vrouw te hebben verkracht.

Al in het eerste hoofdstuk krijgen we door dat achter die charmante persoonlijkheid die Campbell voorwendt te zijn inderdaad een smerig beest à la Tyson schuilt. Maar Ringel wil nog van niks weten: hij is veel te blij dat hij na een reeks van verliezen in de rechtszaal weer een geruchtmakende zaak in handen heeft. Ook als medewerkers van Ringel ervan overtuigd raken dat 't met Campbell niet pluis is, weet de advocaat van geen wijken. Het enige wat de verdediger doet als hij even het juridische spoor bijster is, is het bezoeken van zijn reutelende mentor, die, oud en der dagen zat, 'm slechts opzadelt met raadsels uit de talmoed.

Het zal voor de lezer geen verrassing zijn dat Ringel zijn basketballer op zeker moment weet vrij te pleiten. Om zijn boek nog enigszins onder spanning te houden, laat Dershowitz de sportman verder 'rommelen'. Maar de finale, waarin nog een krachtdadige rol is weggelegd voor Ringels opstandige dochter, kan geen enkel moment boeien.

Dershowitz heeft met De duivel van de advocaat er niks van gebakken. Hij is een armzalig schrijver - het vernieuwde Groene Boekje leest bij wijze van spreken nog lekkerder weg -, verwijst naar tal van Amerikaanse juridische kwesties waarvan zelfs de meest verstokte Nederlandse thrillerliefhebber nog nooit heeft gehoord en vergast ons op een plot van niks. Zijn grootste fout is echter dat hij ons een held voorschotelt - een slapjanus die tot in het oneindige vasthoudt aan de stelling 'Beter tien schuldigen vrij, dan één onschuldige in de cel' - voor wie de lezer 292 pagina's lang geen greintje sympathie kan opbrengen.

Dershowitz kan beter zijn toga aanhouden...

Alan M. Dershowitz - De duivel van de advocaat, uitgeverij Spectrum