Samuel Bjørk - Ik reis alleen (2015)

Nesbø hoeft niet bang te zijn

(Door Remko Meddeler)

Scandinavische thrillers doen het goed in Nederland. Omdat hun kille, ruige en weidse landschappen tot onze verbeelding spreken? Omdat we ons enigszins kunnen vinden in de introverte noorderling die (dus) soms tot extreme wandaden komt? Of gewoon omdat Scandinaviërs goede vertellers zijn? Hoe dan ook, als een Noorse nieuwkomer nadert, wordt er door de uitgever volop vergeleken. Zo is Samuel Bjørks 'Ik reis alleen' ‘voor de liefhebbers van Lars Kepler en Jussi Adler-Olsen’ en moet de prijswinnende Jo Nesbø zelfs ‘oppassen’ om niet van zijn bestsellerstroon te worden gestoten. Zo’n vaart zal het niet lopen, want hoewel Bjørk een knappe verhalenpuzzel op papier zette, keek hij net te veel naar z’n misdaadschrijvende collega’s om verrassend en origineel genoeg te zijn voor een bovengemiddelde score.

In Ik reis alleen wordt de rol van de ietwat gezette, humeurige hoofdspeurder-zonder-veel-autoriteitsgevoel dit keer gespeeld door Holger Munch. Zijn pittige partner is Mia Krüger, die kampt met zowel een flinke depressie als een duister verleden. Samen gaan ze op zoek naar een gestoorde misdadiger die het heeft voorzien op zesjarige meisjes door ze her en der in de omgeving van Oslo met poppenkleren aan in bomen op te hangen. De zaak komt benauwend dichtbij als de kleindochter van Munch verdwijnt. En natuurlijk komt ook dat duistere verleden van Krüger van pas voor een boeiende want persoonlijke draai in het verhaal.

Dingen die ‘van pas komen’, die moet je op z’n minst goed verstoppen in een thriller. Dat is Samuel Bjørk lang niet overal gelukt. Natuurlijk krijgt de agente die in het begin haar einde voelt naderen, nog een moeilijke zaak op te lossen. Uiteraard haalt de zojuist geïntroduceerde computernerd dat belangrijke, maar onfortuinlijk gewiste bestand terug. En dat zowel Munchs kleindochter als moeder in alle naargeestigheid betrokken wordt, zie je al vroeg aankomen. Het is knap van de soms wat uitleggerige Bjørk dat hij veel van de talloze verhaallijnen en -lijntjes uiteindelijk netjes aan elkaar weet te knopen, maar hier en daar had er best een kunnen sneuvelen. Dan had hij ruimte gehad voor meer van die mooie, overtuigende passages over de innerlijke strijd van Mia, de gekte in het hoofd van de moordenaar en de paniekerige verwondering van een zesjarige in een afgesloten ruimte. Nu is Ik reis alleen een boek geworden dat vermaakt, maar net te veel is zoals andere scandi-thrillers waren. Daar hoeft Nesbø dus niet bang voor te zijn.

Samuel Bjørk - Ik reis alleen. Vertaling: Renee Vink. Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 400 pag., € 16,99. ISBN: 978 90 2456 555 9.

Naar een nieuw hoogtepunt (nieuws, 20150

BRITTEN LENEN LIEVER 'INFERNO' DAN 'FIFTY SHADES'

De bioscopen die 'Fifty Shades' vertonen, mogen dan stijf uitverkocht zijn en de verkoop van E.L. James' roman stijgt opnieuw naar een hoogtepunt, de Britse lezer heeft genoeg van dit verhaal vol tape en tepelklemmen. Die leent liever 'Inferno' van Dan Brown uit de bibliotheek.

In de top honderd van meest uitgeleende boeken in 2014 door Britse bibliotheken komt 'Fifty Shades of Grey' niet meer voor. Voor het verhaal over een rijke man die een studente laat kennis maken met zijn sadomasochistische levensstijl, legden vorig jaar 'maar' 29.827 leden hun bibliotheekpasje op de balie. Een jaar eerder was de roman van E.L. James nog goed voor meer dan 75.000 uitleningen, goed voor een derde plek op de ranglijst. Een en ander blijkt uit cijfers van Public Lending Right (PLR), die het aantal uitleningen van bibliotheken in Groot-Brittannië registreert.

De boekenleners in het Verenigd Koninkrijk hadden meer interesse in romans vol moord, misdaad en samenzweringen. Bovenaan de top 100 staat 'Inferno' van Dan Brown. In de top tien staan verder thrillers van Lee Child, Harlan Coben, James Patterson en Mark Billingham. Slechts twee titels zijn geen thrillers, maar kinderboeken van de Amerikaanse schrijver Jeff Kinney.

Dertien van James Pattersons boeken staan in de top 100 van meest uitgeleende boeken. De nieuwe cijfers maken van de Amerikaanse bestsellerfabrikant James Patterson voor de achtste keer op rij 'de meest uitgeleende auteur' in Groot-Brittannië. Thrillerauteurs M.C. Beaton en Lee Child staan respectievelijk op plaats 5 en 9, romanschrijfster Nora Roberts op 8. De overige plaatsen in deze top tien worden ingenomen door kinderboekenschrijvers.

PLR maakt deze maand in totaal zes miljoen Britse pond (ruim 8 miljoen euro) aan uitleengelden over naar 22.053 auteurs. Per uitlening krijgen zij omgerekend acht eurocent.

De top tien van meest uitgeleende titels in Britse bibliotheken:

1. Dan Brown - Inferno
2. Lee Child - Ga nooit terug
3. Lee Child - Achtervolging
4. Jeff Kinney - Het leven van een loser
5. James Patterson & Michael White - Private Down Under
6. Jeff Kinney - Het leven van een loser, vette pech
7. Harlan Coben - Zes jaar
8. James Patterson - Second Honeymoon
9. James Patterson & David Ellis - Minnares
10. Mark Billingham - Stervensuur

Waarachtige romancier (nieuws, 2015)

NEERDALEN IN DE WAANZIN

Uitgeverij De Bezige Bij heeft een 'tweede worp' gedaan met de beste misdaadromans en meest aangrijpende psychologische romans van grootmeester Georges Simenon. Vorig jaar verschenen al vier heruitgaven van Simenons boeken, vorige week kwamen opnieuw vier romans van zijn hand uit.

De Waalse schrijver Georges Simenon (1903–1989) werd bij het grote publiek vooral bekend als de schrijver van 75 detectiveromans en 28 korte verhalen over commissaris Jules Maigret. Maar Simenon excelleerde ook in zijn talloze romans. Van zijn boeken zijn wereldwijd meer dan 800 miljoen exemplaren verkocht. Niet alleen zijn lezers liepen met hem weg, Simenon werd ook bewonderd door zijn collega's. Zo schreef André Gide, die een diepgravende studie van Simenons werk maakte: ''Simenon is een geniaal romanschrijver en de meest waarachtige romancier uit de hedendaagse literatuur.''

De herlancering van Simenons werk maakt deel uit van een internationale herlancering in 23 landen. In september 2014 was het een kwart eeuw geleden dat Georges Simenon overleed.

De tweede worp (donderdag 12 februari verschenen) bestaat uit de 'romans durs' 'Brief aan mijn rechter' en 'De burgemeester van Veurne' en twee misdaadromans over commissaris Maigret: 'De gele hond' en 'Het lijk bij de sluis'.

In 'Brief aan mijn rechter' toont Simenon een man die met logische stappen neerdaalt in de waanzin. Charles Alavoine is veroordeeld voor de moord op zijn minnares Martine, maar niet met voorbedachten rade. In een lang schrijven probeert hij zijn rechter ervan te overtuigen dat hij wel degelijk motieven had voor zijn misdaad, sterker nog: dat hij de moord louter uit liefde heeft gepleegd.

In 'De burgemeester van Veurne' schetst Simenon een portret van burgemeester en sigarenfabrikant Joris 'de Baas' Terlinck, een man die zodanig gevreesd wordt dat hij niemand nog zijn naaste kan noemen. Simenon brengt met sardonisch genoegen de hyprociete dorpsbourgeoisie in beeld die verwikkeld is in machtsspelletjes.

In de Maigret-roman 'De gele hond' moet commissaris Maigret in een kleine havenstad in korte tijd een reeks moorden op een groep vrienden oplossen, teneinde nieuwe doden te voorkomen.

In 'Het lijk bij de sluis' wordt het lichaam van een chic geklede vrouw gevonden bij een sluis. Zij is gewurgd. Commissaris Maigret begeeft zich van boot naar boot om zijn onderzoek te voeren en stuit daarbij op heel wat verdacht gedrag. Maar ook de overledene blijkt grote geheimen te hebben gekoesterd.

In mei 2015 verschijnen 'De dood van Belle', 'De pluchen beer', 'De zaak-Saint-Fiacre' (Maigret) en 'Maigret en zijn dode'. Eerder zijn 'De blauwe kamer', 'De Premier', 'Een misdaad in Holland' (Maigret) en 'De danseres van le Gai-Moulin' (Maigret) opnieuw uitgebracht.

Cozy (nieuws, 2015)

Diamond dagger voor Catherine Aird

De Crime Writer's Association heeft de Diamond Dagger toegekend aan de schrijfster Catherine Aird. Zij heeft meer dan twintig detectiveromans op haar naam staan, waaronder de serie Chronicles of Calleshire.


Catherine Aird treedt met haar oeuvreprijs in de voetsporen van eerdere winnaars als Simon Brett, de onlangs overleden P.D. James, Lee Child en Frederick Forsyth. Gedurende zes decennia heeft de nu 84-jarige Aird lezers vermaakt met haar verhalenbundels en de als 'cozy' (gezellig) omschreven politieromans.

Catherine Aird, pseudoniem van de auteur Kinn Hamilton McIntosh, werd op 30 juni 1930 geboren in de plaats Huddersfield, Yorkshire, waar ze de lagere en middelbare school bezocht. Als tiener was ze door een leveraandoening lange tijd bedlegerig. Tijdens haar herstel was ze als apothekersassistent werkzaam in de praktijk van haar vader. Haar eerste misdaadroman, The Religious Body, verscheen in 1966. Momenteel woont ze in het dorp Sturry, bij Canterbury, en is actief in de plaatselijke gemeenschap.

Aird is het meest bekend van de Chronicles van Calleshire, een serie misdaadromans die zich afspeelt in het fictieve graafschap Calleshire. Hoofdpersoon is hoofdinspecteur C.D. Sloan en zijn assistent Crosby. Aird publiceerde enkele series met dorpsverhalen.

De schrijfster was twee jaar lang voorzitter van de Crime Writer's Association. In een reactie zegt ze enorm verheugd te zijn met de prijs. 'Ik ben blij dat ik deel uitmaak van zo'n gelukkige organisatie als de CWA. Ik denk dat ik nog meer plezier heb beleefd aan het schrijven van mijn boeken dan de mensen die ze gelezen hebben.' Aird krijgt de Diamond Dagger overhandigd tijdens een ceremonie in een Londens hotel op 30 juni.

Iets vertellen (nieuws, 2015)

BLAUWE PARKIET IN GRIJS GEBIED

'Grijs gebied' heet het geschenkboekje dat Marion Pauw heeft geschreven voor de Maand van het Spannende Boek 2015. Het cadeautje wordt in juni weggegeven door de boekhandel bij de aankoop van zeker € 12,50 aan boeken.

De cover van 'Grijs gebied' toont een vliegende blauwe grasparkiet. Het is gissen wat het beestje met de inhoud te maken heeft, want die is niet bekendgemaakt.

Marion Pauw volgt als geschenkauteur de Amerikaanse schrijfster Tess Gerritsen op, van wie vorig jaar de spannende novelle 'Incendio' in een oplage van 513.000 exemplaren werd weggegeven. Pauw (1973) is auteur, freelance publicist en copywriter. In 2005 debuteerde zij met 'Villa Serena'. Haar doorbraak naar het publiek bereikte zij met 'Daglicht' (2008), waarmee ze de Gouden Strop won. Daarna schreef ze de thrillers 'Zondaarskind', 'Jetset' en haar eerste roman 'De Wilden'.

Van haar boeken zijn inmiddels een half miljoen exemplaren verkocht. Begin januari liet ze via Twitter weten te werken aan een nieuwe thriller, getiteld 'We moeten je iets vertellen'. Het boek zou in juli moeten uitkomen.

Ontknoping (nieuws, 2015)

ROOKGORDIJN ROND UITREIKING DIAMANTEN KOGEL

Er is iets eigenaardigs aan de hand met De Diamanten Kogel 2014. De winnaar is al gekozen, maar wanneer hij de prijs in ontvangst kan nemen, mag Joost weten. De juryvoorzitter reageert niet op vragen en de overige juryleden verkeren in het ongewisse. Evenals de genomineerden.

Ruim twee maanden geleden maakte juryvoorzitter Henri Floris Jespers via Facebook de vijf kanshebbers op De Diamanten Kogel 2014 bekend. Op de shortlist staan de drie Vlamingen Toni Coppers, Wim Menheer en Jonathan Sonnst en twee Nederlandse collega's Roel Janssen en Jacob Vis.

Jespers liet eind vorig jaar weten dat de laureaat ergens tussen 15 januari en 15 februari de prijs, een zilveren boksbeugel met vier diamanten, in ontvangst kon nemen. Sindsdien is er geen nadere informatie verstrekt. Er is een rookgordijn rondom de uitreiking opgetrokken. De website van De Diamanten Kogel is 'in onderhoud', Jespers reageert niet op vragen en andere juryleden geven evenmin thuis.

Juryleden hebben wel aan de bel getrokken bij Jespers, maar zonder resultaat, laat een van hen weten. Ook genomineerden hebben tevergeefs contact gezocht. ''Ik heb nog niets van de organisatie vernomen. Die houdt alles goed spannend'', meldt Janssen die met zijn thriller 'Fout goud' kans maakt op de prijs. ''Een datum voor de uitreiking is mij niet bekend. Mijn uitgeverij Cargo heeft er een paar keer achteraan gezeten, maar is niets wijzer geworden.''

Dat de prijs uiterlijk 15 februari wordt toegekend, is zo goed als uitgesloten. In het Stadhuis van Antwerpen waar de uitreiking doorgaans plaatsgrijpt, is nog niets gepland. ''Bij de Dienst Protocol is geen melding gemaakt van een bijeenkomst van De Diamanten Kogel'', zegt een medewerkster.

Eén jurylid heeft gemeld dat de winnaar reeds bepaald is. ''De jury heeft in elk geval zijn werk gedaan. Er is een laureaat gekozen, maar wanneer de ontknoping, in de vorm van de publieke bekroning, volgt, is blijkbaar een goed bewaarde plotwending.''

(Bron: Hebban|Crimezone)

Proeven en meemaken (nieuws, 2015)

POLITIEKE THRILLER OP DE PLANKEN

De Morten-thrillertrilogie krijgt een vervolg op de planken. Van Lambaart Entertainment heeft de rechten verworven om een theatervoorstelling te maken op basis van de politieke thrillers van het schrijfkoppel Anna Levander. De theaterproducent wil 'Morten' in het najaar van 2016 naar de schouwburgen brengen.

Theaterproducent Erwin van Lambaart liet in de Telegraaf weten dat hij halverwege 'Morten' was toen hij dacht: 'Dit moet eigenlijk naar het theater'. ''Suspense in theater is lastig, maar wel ontzettend cool om te maken.'' Van Lambaart gaat nu snel ook deel 2 lezen, beloofde hij. ''Ik heb een aantal acteurs in mijn hoofd die ontzettend goed zouden passen bij dit verhaal.''

Anna Levander is het pseudoniem van het journalistenduo Annet de Jong (de Telegraaf) en Dominique van der Heyde (NOS, Nieuwsuur). In mei 2014 verscheen het eerste deel van de trilogie, getiteld 'Morten', bij uitgeverij Q. Deze week was de publicatie van deel 2, 'Mo', en van de zomer zal het slot met de titel 'M' in de boekhandel liggen.

Van der Heyde reageert opgetogen over de theaterplannen. ''Toneel is eigenlijk nog veel mooier dan een tv-serie als 'House of Cards' of 'Borgen'. Je kan het dan écht proeven en meemaken wat er gebeurt.''

De drie thrillers draaien volgens hun ondertitel om verraad, macht en verleiding. D66-leider Alexander Pechtold ziet de trilogie als een Nederlandse variant op de succesvolle Deense serie 'Borgen'.

In 'Morten' stevent de ambitieuze politicus Morten Mathijsen af op een glorieuze verkiezingsoverwinning. Zijn partij, De Nieuwe Liberalen, gaat verrassend aan kop in de peilingen. Mathijsen is de tweede man van de partij en wil leider worden. Dan dreigt een duistere zaak uit het verleden zijn reputatie te schaden. Met spindoctor Evelien Bax aan zijn zijde gaat Morten tot het uiterste om het onheil af te wenden. De machtsstrijd maakt meerdere slachtoffers.

In deel 2, 'Mo', ontstaat er onrust in de samenleving door ruzies in het Haagse over nieuwe antiterreurwetgeving. En in het laatste deel, 'M', is er sprake van een volksoproer, wanneer blijkt dat de werkelijke macht in Nederland in handen is van een geheim overheidsapparaat.

Volgens Annet de Jong kan Anna Levander na de Morten-trilogie nog wel even door met schrijven. ''Maar we weten nog niet precies wat en hoe.''

(Bron: Telegraaf TV)

Vol overtuiging schrijver (interview, 2015)

LEX PASSCHIER: 'ER ZIT GEEN RUIS MEER OP DE LIJN'

Lex Passchier (foto: Bonnita Postma)

Meer dan vier miljoen mensen stemmen wekelijks af op 'Boer zoekt vrouw' om bijvoorbeeld de verrichtingen van de fysiek zeer aanwezige groenteler Geert op de voet te kunnen volgen. Tegenover deze kijkcijfermagneet scoort de politieserie 'Moordvrouw' niet onverdienstelijk met ruim anderhalf miljoen fans. Tot grote blijdschap van Lex Passchier, die zich, na de afsluiting van zijn theatercarrière, een volbloed schrijver noemt. ''Je kunt echt in het hoofd van de personages gaan zitten.''

- Wie denkt Lex Passchier wel dat hij is?
Lex Passchier: ''Een jaar geleden had ik geantwoord: schrijver, acteur en producent voor theater en televisie. Maar in 2014 is er veel veranderd. Mijn partner Rieneke van Nunen en ik besloten om na tien jaar te stoppen met Het Thriller Theater, waarmee we in totaal tien toneelthrillers in de Nederlandse theaters hebben gebracht. Alle zaken met betrekking tot het ondernemerschap gingen ons steeds meer tegenstaan en het zijn, nog steeds, barre theatertijden. Dus is er nu alle ruimte voor creativiteit en inhoud. Als ik nu wakker word, denk ik aan de verhalen waar ik mee bezig ben. Er zit geen ruis meer op de lijn.''

''Op dit moment is mijn antwoord dus vol overtuiging: schrijver.''

''Ik ben net klaar met het vierde seizoen van 'Moordvrouw', waar ik zo goed als alle afleveringen voor geschreven heb. Op dit moment is de serie iedere zondagavond te zien bij RTL 4 en de afleveringen scoren erg goed, zeker als je in aanmerking neemt dat we op NPO 1 'Boer zoekt vrouw' tegenover ons hebben. Ook is in december het boek 'Moordvrouw – Witte leugens' verschenen. Een nieuw verhaal van mijn hand, met de karakters uit de serie.''

''Voor komend jaar staan er drie televisieseries op het programma, een historische thriller voor uitgeverij Luitingh-Sijthoff en een toneelstuk. En Rieneke en ik zijn onlangs verhuisd naar een prachtig jaren 30-huis, waar komend voorjaar achterin de tuin een apart pandje zal verrijzen wat mijn werkplek wordt, met fijne zithoekjes, een toilet en een keukentje. Ik kan overal schrijven, maar naar die plek kijk ik enorm uit.''

''Ondertussen probeer ik zo veel mogelijk bij te houden wat er in binnen- en buitenland op thriller- en dramagebied gebeurt, vooral op televisie. Maar naast ons nieuwe huis bevindt zich een schouwburg, een bibliotheek, een bioscoop en een prachtige boekhandel. Ook daar kom ik bijna dagelijks.''

''Desondanks ben ik me ervan bewust dat de mensen toch het meest gefascineerd zijn door de tekenfilmfiguur Spongebob Squarepants, van wie ik de stem al vijftien jaar inspreek in de Nederlandse versie van de gelijknamige serie. Op verjaardagen scoor ik daar toch de meeste punten mee. Daar valt niet tegenop te schrijven. Maar dat vind ik helemaal niet erg.''

- Wat zijn de pluspunten van het schrijven van een boek en wat zijn de fijne kanten van het bedenken van een scenario voor een tv-serie?
''Het fijne aan een boek is in de eerste plaats dat je echt in het hoofd van de personages kunt gaan zitten. In een scenario schrijf je wat een karakter doet of zegt. Spelaanwijzingen schrijf ik nooit, dat laat ik aan de regisseur. Dat betekent dat vooral de acteur of actrice uiteindelijk moet overbrengen wat er in zijn of haar hoofd omgaat. Door emoties te spelen. In een boek kun je letterlijk gedachten weergeven. Dus zit je als schrijver de personages veel dichter op de huid.''

''Daarnaast is het heel prettig om bij het schrijven van een boek niet gebonden te zijn aan allerlei productionele beperkingen. In een boek kan ik zoveel (exotische) locaties, personages en actie beschrijven als ik maar wil, in een script is dat productioneel natuurlijk al snel onhaalbaar.''

''Wat een scenario weer voor heeft op het schrijven van een boek is de snelheid. Ik hou ervan om in een hoog tempo steeds weer nieuwe verhalen te verzinnen over dezelfde groep mensen. En die productionele beperkingen zijn ook uitdagend: om binnen 45 minuten het plot helemaal rond te hebben, met een mooie climax en met spanning en drama.''

''Ook het samenwerken met anderen is bij het schrijven van een script erg leuk. Je levert altijd een halfproduct, dat door cast en crew geïnterpreteerd en tot leven gewekt wordt. Dat is altijd een avontuurlijk proces waar je met z’n allen inzit, terwijl je als boekenschrijver toch hoofdzakelijk alleen aan het werk bent. Met een regisseur een script bespreken, is misschien wel het leukste van het scenarioschrijven.''

- Waar zou 'een moordvrouw' volgens de wetten van Lex Passchier aan moeten voldoen?
''Fenna Kremer wordt als 'moordvrouw' gedreven door intuïtie en gevoel. Al slaat ze daar soms in door, het brengt haar wel altijd bij de oplossing. Haar gedrevenheid om de waarheid te ontdekken en haar passie voor het politievak, zijn leuk om te schrijven.''

''Ook op persoonlijk vlak is mijn 'moordvrouw' een vrouw die met passie in het leven staat en dat uitstraalt. Die honderd procent ergens voor wil gaan. Dat werkt niet alleen aanstekelijk, maar is ook aantrekkelijk. Gelukkig heb ik zo’n vrouw!''

- Waarom koos je destijds Alfred Hitchcock als onderwerp voor je afstudeerscriptie aan de Universiteit van Utrecht?
''Als iemand het suspense-genre heeft uitgevonden, of in ieder geval naar een hoog plan heeft getild, is het Alfred Hitchcock. Mechanismen die hij hanteerde om spanning op te wekken in zijn films, gebruiken we vandaag de dag nog steeds. Over zijn manier van cameravoering, montage en gebruik van licht en geluid is veel geschreven. Pas de laatste jaren is er meer aandacht voor zijn thema’s en zijn dramaturgie. Op dat laatste is mijn scriptie gebaseerd. Hitchcock schreef nooit zelf, maar werkte wel altijd nauw samen met zijn screenwriters. Naar die samenwerkingen en vooral naar de opvattingen die Hitchcock er tijdens het schrijfproces over suspense op nahield, wilde ik onderzoek doen. Vooral om de resultaten en conclusies in mijn eigen werk te kunnen gebruiken.''

- Wanneer beantwoordt een boek, theaterproductie of tv-serie voor honderd procent aan de maatstaven van Lex Passchier?
''Wanneer ik zelf uit het oog verlies dat er een constructie achterzit. Als ik vergeet dat iemand het heeft geschreven en als ik geloof dat wat ik zie of lees echt is en ik er helemaal in meega. Met een boel vakkennis als bagage lukt dat maar zelden, je ziet er altijd wel doorheen, maar soms lukt het me om me volledig over te geven. Die verhalen lees of kijk ik dan vaak een tweede keer om te zien hoe ze dat nu precies gedaan hebben. Ik had dat bij de eerste seizoenen van 'ER', maar ook bij een boek als 'The reader'. Dan ben ik echt weer even een nietsvermoedende kijker/lezer.''

(Bron: Hebban|Crimezone)

Vermissing (nieuws, 2015)

NIEUWE 'SLAUGHTER' WERELDPRIMEUR VOOR NEDERLAND

Goed nieuws voor de fans van Karin Slaughter. Haar nieuwe thriller 'Mooie meisjes' ligt medio juni in de Nederlandse boekwinkel, een maand eerder dan in de rest van de wereld. Er zit veel seks en geweld in, belooft de Amerikaanse bestsellerschrijfster.

'Mooie meisjes' is een stand-alone thriller, meldt Karin Slaughter in een nieuwsbrief aan haar fans. Hoofdpersoon is Claire Scott. Nu de verdwijning van een meisje zo in het nieuws is, wordt ze herinnerd aan de vermissing van haar zus. Die verdween twintig jaar geleden zonder een spoor achter te laten. Dat mysterie is nooit opgelost. Maar als Claire beetje bij beetje de waarheid over haar zus leert kennen, zet dat haar hele leven op z'n kop.

''Het boek heeft alleen maar nieuwe personages waarover ik later waarschijnlijk nooit meer zal schrijven'', aldus Slaughter in haar boodschap aan haar volgers. ''Het is weer geweldig leesvoer, met veel seks en geweld, waar jullie zo veel van houden. Ik hoop dat het boek jullie zal bevallen of dat jullie in ieder geval het fatsoen hebben om daar op internet over te liegen.''

'Mooie meisjes' ligt op 18 juni in de Nederlandse boekhandel, het Verenigd Koninkrijk heeft de Engelse editie pas op 16 juli in huis en vijf dagen later maken de Amerikaanse lezers pas kennis met de nieuwe thriller. Eerder schreef Slaughter een kort verhaal, getiteld 'The Truth about Pretty Girls' voor de Engelse markt, maar dat heeft niets te maken met het nieuwe boek.

In de zomer van 2016 volgt een nieuwe thriller rond de bekende karakters Will Trent en Sara Linton, belooft Slaughter. De schrijfster stelt dat ze deze personages nog lang niet beu is. ''Ik wilde er alleen zeker van zijn, dat de volgende Will Trent-thriller de meest angstaanjagende, verrassende, coole achtbaan wordt, die ik ooit zou kunnen maken.''

Overeenkomsten (nieuws, 2015)

SASKIA NOORT: 'ALLES IS GEOORLOOFD'

''Fictie is helaas vogelvrij gebleken.'' Dat stelt Saskia Noort, terugblikkend op het proces dat zij wegens vermeend plagiaat had aangespannen tegen haar collega Liselotte Stavorinus. Als je maar een kleine aanpassing doet, is voor de rest alles geoorloofd is de stellige overtuiging van de bestsellerauteur.

Saskia Noort en haar uitgever Ambo|Anthos werden eind december door de rechter in het ongelijk gesteld. Ze hadden een rechtszaak wegens plagiaat aangespannen tegen Liselotte Stavorinus en haar uitgeverij De Crime Compagnie. Stavorinus zou voor haar thrillerdebuut 'Het reservaat' te zwaar hebben geleund op Noorts bestseller 'De eetclub'.

Volgens de rechter is het verhaal van 'De eetclub' als geheel wel auteursrechtelijk beschermd. De rechtbank stelde vast dat 'Het reservaat' in zodanige mate afwijkt van 'De eetclub' dat er geen sprake is van auteursrechtinbreuk.

Noort had 29 verhaalelementen uit 'De eetclub' aangedragen, die Stavorinus ook in haar boek zou hebben verwerkt. Maar volgens de rechtbank komen 28 van de 29 elementen die volgens Noort auteursrechtelijk beschermd zouden zijn op zichzelf niet voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking, omdat zij vaker in boeken voorkomen en voor de hand liggen. Eén element komt wel voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking, maar is niet overgenomen in 'Het reservaat'. Er wordt daarom geen inbreuk gemaakt op de afzonderlijke elementen van 'De eetclub'. De rechtbank wees de vorderingen van Noort en de haren af.

Noort is over de uitspraak niet te spreken, dat moge duidelijk zijn. ''Helaas is fictie vogelvrij gebleken'', schrijft zij in een mail aan de Vereniging van Letterkundigen (VvL), die daarvan melding maakte op haar website. ''Je mag dus lukraak en soms bijna letterlijk kopiëren uit de roman van een ander, mits je enkele kleinigheden verandert.''

Janne Rijkers, jurist en coördinator van de VvL, meldt op de site dat het vaak voorkomt dat een auteur een inbreuk constateert. ''Meestal gaat het dan om overname van een gedicht of een foto op bijvoorbeeld een website. In dit geval ging het om elementen uit het verhaal van Noort die door Stavorinus zouden zijn overgenomen. De rechter beschouwt de combinatie van elementen niet als uniek en stelt dus dat ook een ander die mag gebruiken.''

Noort vindt juist dat er wél sprake is van zo'n unieke combinatie. ''In detail, in plotwendingen, in karakterstructuren en opbouw. Het gaat dus verder dan alleen een zwart jurkje of een foute man.'' Het is nog niet bekend of Noort in beroep gaat tegen de uitspraak van de rechter.

Volgens de VvL krijgt een auteur toch soms gelijk van de rechter. In 2012 maakte schrijver Patrick van Rijn een zaak aanhangig bij de rechtbank van Leeuwarden tegen filmmaker Steven de Jong: De Jong had Van Rijns boek 'Janey, kind van de rekening' zonder toestemming als basis voor een film gebruikt. Van Rijn telde 138 overeenkomsten en 48 overeenstemmende essentiële elementen tussen script en boek. De rechter stelde Van Rijn op 37 punten in het gelijk. Conclusie van de VvL: ''Misschien had Noort nóg meer overeenkomsten moeten zoeken.''

(Bron: www.letterkundigen.nu)

Superheld (nieuws, 2015)

VERVOLG MILLENNIUM-TRILOGIE KOMT IN AUGUSTUS

Op 27 augustus van dit jaar verschijnt in ten minste 35 landen het vervolg op de Millennium-trilogie van Stieg Larsson. De thriller, waarvan de Engelstalige titel 'That which does not kill' luidt, is geschreven door David Lagercrantz, bekend als de auteur van de autobiografie van de Zweedse voetballer Zlatan Ibrahimovic.

David Lagercrantz voltooide het vervolg op de Millennium-thrillers in november vorig jaar. Hij vervangt als auteur Stieg Larsson, de bedenker van de serie, die in 2004 op 50-jarige leeftijd aan een hartaanval overleed.

De nieuwe thriller focust op de getroebleerde heldin en hacker Lisbeth Salander. De lezer maakte met haar kennis in het eerste deel van de trilogie, 'Mannen die vrouwen haten'.

Lagercrantz blijft in de media vaag over de betekenis van de titel van zijn boek. Evenmin wilde hij iets kwijt over de richting die hij met de politieke thriller heeft gekozen. ''Ik wilde in het boek gebruik maken van de omvangrijke mythe die Larsson heeft achtergelaten, de wereld die hij heeft geschapen'', vertelt Lagercrantz aan de krant Dagens Nyheter. Hij voegde eraan toe dat hij loyaal is aan Larssons schrijfstijl, die kritiek op sociale en politieke kwesties mengde met een misdaadverhaal.

Lagercrantz zei verder over Lisbeth Salander: ''Zij is niet zo maar een superheld. Zij is niet alleen groots vanwege haar talenten maar ook vanwege haar achtergrond.''

Kort voor zijn overlijden liet Stieg Larsson doorschemeren dat hij van plan was om nog zeven andere thrillers te schrijven. Volgens zijn uitgeverij Nordstedt zijn van de Millennium-thrillers wereldwijd zo'n tachtig miljoen exemplaren verkocht.

(Bron: The Guardian)